5) julien sorel
etkilemek derken diye başlayacağım cümleye, bu adam beni hayattan soğuttu yemin ederim. stendhal'ın kırmızı ve siyahının, okuduğum her satırında ben bu herife küfredip durdum. hayatımda daha çok sinir olduğum bir başka roman karakteri daha yok. bu hırslı piçin, istediği mevkiye ulaşmak için yapmayacağı şey yoktu, ordu olsun kilise olsun, ne var ne yoksa hepsini kullandı, yatıp kalktığı kadınları saymıyorum bile. allahın içten pazarlıklısı, ikiyüzlü adisi. yazarken bile sinirim kalktı. giyotin sonu oldu da rahatladım kitap biterken.
4) küçük prens
canım benim. canııım canııım.koluna, omzuna, sırtına, küçük prensi yaptıran bi hipster diilim, hatta küçük prens sevgimi sırf o salaklar yüzünden açıklamaktan çekinirim ama çok güçlü ve gizli bi sevgim var o sarı bebeye. kitaptaki bilge adam tilkidir falan da küçük prensimin aydınlanma hali beni daha çok etkilemiştir. hele o gül hikayesi bana bi sürü şeyi sorgulatmıştır. yeniden okumak lazım her umutsuz ve bıkkın anlarda. küçük prens gibi oğlum olsun başka ne isterim yaa???
3) seymour glass
j.d salinger'ın efsane karakteri holden caulfield olsa da benim için seymour glass çok daha özeldir. 16 yaşında üniversiteye başlar, 20sinde üniversitede hoca olur doktorasını tamamlayarak. farkındalık konusuda aşmış bi insandır. salinger'ın dört beş hikayesinde görünür, bi kısmı direkt onu anlatır. dokuz kişilik glass ailesinin en önemli bireyidir. en büyük çocuktur. genç yaşında intihar eder. intiharının öyküsü muz balığı için mükemmel bir gün'de çok sarsıcı şekilde anlatılmıştır. bana nedense genç yaşta ölen dayımı (hiç tanımamış olsam da) fazlasıyla anımsatır. bunu annemle paylaştığımda onaylanmış olmamdandır belki de. hep seymour glass gibi olmak istemişimdir ama sanırım hiç başaramayacağım. bende o spiritüellik yok ne yazık ki.
2) lord henry "harry" wotton
geldik bi pisliğe daha. oscar wilde'ın dorian gray'inin en rezil adamı. mal dorian, bu adamla takıla takıla iğrenç biri olmuştur. ama gerizekalı yavrucuğum, senin hamurunda yok öyle şeyler, en sonunda bak öyle mal gibi ölür kalırsın. ama lord henry ne yapıyosa becererek yapar, adamın kanında var pislik. her sözü ayrı bi güzeldir aslında bu adamın, tekrar tekrar okunmalıdır. hedonizmde zirve yapmış, bencillikte bir numaradır. dorian gray'le ilgili oscar wilde'ın bi sözü var, herkes benim lord henry olduğumu düşünüyo diye ama aslında kendisi kitabın en ezik karakteri ressam basil olduğunu ve dorian olmak istediğini söylemiştir. atmasın. lord henry bal gibi oscar wilde'ın kendisidir. dorian malın teki zaten. beni nasıl etkilediğine gelince, allaaaamm beni lord henry'nin etkisi altında kalmaktan uzak tut diye okudum kitabı. daha iyi bi insan olmaya söz vermiştim yani kendi kendime!
1) sydney carton
işte adamım! gerçekten hastasıyım! charles dickens'ın iki şehrin hikayesi'ndeki tek önemli karakter! aşk için, sevdiği kadının mutlu olması için ölüme gitmiştir canımın içi. avukattır, alaycıdır, çok zekidir, alkoliktir, hayatını çöpe atmıştır ve bunun için kendine hep acır, kendini hiç sevmez. (sinemada dirk bogarde tarafından canlandırılmış olması da bence çok başarılı bi seçimdir). yine de her şeye rağmen, hiç bencil değildir, sevdikleri uğruna idam mahkumuyla yer değiştirip kendi idama gitmiştir. ben bu adama hayran olmayım da kime olayım? kendime gelemedim uzunca bi süre kitap bittikten sonra, o derece!
bunlar beni gerçekten etkileyen karakterlerdi. ha yok mu sevdiğim, daha çok sevdiğim ya da uyuz olduğum karakterler? tabi ki bi sürü var. burada gönül ister ki severus snape'i de yazayım, kelimelerce anlatayım ama benim de bi karizmam var. harry potter'la ilgili yazamıyorum ne yazık ki poff. ya da kuyucaklı yusuf'a saydırayım, julien kadar olmasa da ona da uyuz olurum çokça. kısmet değilmiş ama ne yapalım!
