27 Şubat 2007 Salı

yardım çağrısı

okuyucuuuuuu! kurtar beni laaaan!!!!
ev beni yuttu sevgili okuyucu. çok feci yardımına ihtiyacım var. ciddi söylüyorum bak. ben öyle çok sıkışmadan yardım istemem bilirsin. gözünü seveyim beni bu durumdan kurtar. kaç gündür evdeyim inan bilmiyorum. artık üzerimde öyle bi uyuşukluk var ki bu yardım çağrısını bile güçlükle yazıyorum. adi ev, beni hapsetti ve kurtulamıyorum. tek umudum sensin okuyucu.
şimdi sevgili okuyucu, beni tanıyosun, öyle çok dışarı çıkmayı seven biri değilimdir, ama bu seferki tamamen bu acımasız evin bana bi tuzağı. kandırdı beni cilalı vaatlerle ve beni buraya hapsetti. şekerden yapılmış cadı evine hapsolmuş hansel ve gratel gibiyim. az kaldı bu ev beni midesine sindirecek.
hayal meyal hatırlıyorum, finaller bitmiş ve tatile girmiştik. o günün ne zaman olduğunu, aradan ne kadar süre geçtiğini hatırlayamıyorum. ilk günler obaaaa bilgisayaaaar, obaaaaa digiturkun şahane dizileriiiii derken bi anda kendimi güçsüz, halsiz ve isteksiz buldum. şu güneşli günler bile beni uyandıramıyor, her gün en erken 13.00'da kalkıyorum. bu halime bi çare bul okuyucu beni bi daha göremeyeceksin yoksa!
evde ne yaptığımı soranlar bu cevabıma inanamıyor ama evet gerçekten HİÇBİR ŞEY yapmıyorum! evde kalan insan ders çalışır, ev işi yapar di mi? oysa ben ne kitap yüzü açtım ne de hayat-ı idameye girenler dışında ev işi yaptım. odamı bir toz tabakası kapladı, kıyafetler yerlerde, masanın üstünde sayamadığım kadar tabak ve bardak... görüyorsun okuyucu ev etrafımı yavaş yavaş sarmakta ve bir daha dışarı çıkmamı engellemekte!
kurtar beni okuyucu yalvarırım! dışarı gelemem üşeniyorum, işim var, annemleyim palavralarıma inanma! bak görüyorsun ne kadar zor durumdayım ki tüm bahanelerimi ifşa ediyorum burada! tut kolumdan çek götür beni okuyucu!zaten iki gün bekleyeceğim seni, kurtarmazsan ben artık kendi çabalarımla kaçmaya çalışacağım. şimdi bu sinsi ev duyar planımı bozar diye söylemiyorum ama çok çakal bi yedek planım var okuyucu. her an istanbul'a gidebilirim (noooolduuuu??? öööle kaldın dimi ev! nıhahahahahahah! bilgisayarsız, tvsiz bi ortama gideyim de gör!).
bak okuyucu kafayı yemişim ben görüyorsun ki. bu akıl yoksunluğuyla nereye kadar benim kaçışım? son kez söylüyorum gel kurtar beni! gelirken de bi yan keski falan getir bütün elektrik kablolarını kesicez!!!

3 yorum:

Serhat dedi ki...

Allah sonunu hayır etsin demekten başka bir çarem yok Göksu, ben sana söyledim ama beni dinlemedin.

bir şarkı sözü ;

kurtar beni Tanrım içim yanıyor ama tutuluyorum..
kurtar beni bilirsin evden çıkmak istemiyorum..

Serhat dedi ki...

göksu, bana diyordun ya arkadaş çevreni değiştir diye, hani senin arkadaş çevrenden de hiç yorum yapan olmamış yoksa senin arkadaş çevren sadece ben miyim puhahaha

Adsız dedi ki...

Göksu'nun arkadaşlarından 1 yorum.